• De basisbenadering van Integratieve Psychotherapie.

    Integratieve psychotherapie is de integratie van elementen uit verschillende scholen van psychotherapie in de therapie van een cliënt, en houdt rekening met vele aspecten van het menselijk functioneren. De stromingen waarvan de integratieve psychotherapie o.m. gebruik van maakt zijn: De psychodynamische, cliëntgerichte, (cognitieve) gedragstherapie, contextuele, systeem/familie, Gestaltt, lichaamsgerichte psychotherapieën, object-relatietheorieën, analytische psychologie, en transactionele analyse. Al deze benaderingen worden binnen de integratieve psychotherapie beschouwd als één dynamisch systeem.

    Elke van de hierboven genoemde benaderingen geven een gedeeltelijke verklaring van gedrag van de cliënt en versterken elkaar wanneer ze onderling geïntegreerd worden met andere stromingen binnen de integratieve psychotherapie. De psychotherapeutische interventies die gebruikt worden in Integratieve Psychotherapie zijn gebaseerd op ontwikkelingsonderzoek en theorieën die de (voorheen beschermende) afweer beschrijven die gebruikt wordt wanneer er onderbrekingen zijn in de normale ontwikkeling. Het doel van een integratieve psychotherapie is het bevorderen van het welzijn, zodat de kwaliteit van het bestaan en functioneren van de persoon in de intrapsychische, interpersoonlijke ruimte wordt verruimd, met inachtneming van ieders eigen persoonlijke grenzen en of beperkingen binnen de context.

    Voor meer informatie mbt "integratief behandelen" kan u vinden op de website van het opleidingsinstituut waar ik sinds Sept-2020 de 4 jarige opleiding tot integratieve psychotherapie ben gestart. (AIHP - Psychotherapie - Wat is Integratief Behandelen?)

  • De waarde van een integratieve benadering binnen trauma verwerking.

    Omwille van het feit dat ik meer en meer in aanraking kwam met thema's binnen "structureel trauma", voelde ik dat ik nood had aan methodieken om structureel trauma te behandelen vanuit een meer holistisch perspectief. Hierdoor ging ik op zoek naar een opleidings-instelling die hier kort bij aanleunt, en dus meespeelt waarom ik sinds 2020 de integratieve opleiding @ AIHP ben aangevat.

  • - Zuiver afgelijnde enkelvoudige problematiek binnen trauma blijft een absolute minderheid van de aanmeldingen. (1)

    Voor sommigen casussen zoals bv Specifieke fobieën, Angsten, Agorafobie, Type-I ongecompliceerd enkelvouding trauma kan het best zijn dat bv toepassing van Cognitieve gedragtherapie en/of bv E.M.D.R, ... voldoende zijn om de klachten te verlichten of zelfs helemaal weg te werken, maar in de realiteit is vaak zo, dat het merendeel van de cliënten vaak onderliggende problematiek rapporteren, waarbij de toepassingen van één enkele therapie methodiek niet meer voldoende kan zijn. ,...

  • - De zuivere toepassing van één stroming schiet te kort. Zeker bij structureel opgelopen trauma. (2)

    ..., Een meerderheid van de casussen behelst opgelopen trauma,- tijdens de jeugd en adolescentie jaren of jongvolwassen leeftijd,- dat vaak langdurig en structureel heeft plaatsgevonden ( Type II - Complexere vormen van Trauma / PTSS ) dewelke vaak ook een negatieve invloed hebben gehad op de ontwikkeling van de persoonlijkheid. , ...

  • - Impact op de persoonlijkheidsorganisatie bij structureel langdurig opgelopen trauma. (3)

    ... Het gevolg hiervan is dat,- naast de manifestatie van PTSS symptomen,- het bv. coping-, omgang- en mogelijks destructief gedrag tijdens het volwassen leven vaak nog wordt gestuurd vanuit (onbewuste) gedragspatronen en verdedigingsmechanismen, die destijds ,- tijdens de traumatiserende jaren,- wel nuttig waren om te overleven, maar die "nu" in het volwasssen leven contraproductief en zelfs destructief zijn geworden voor de persoon in kwestie of zijn/haar omgeving. Voor het uitdoven van deze gedragspatronen is een integratieve aanpak vanuit verschillende benaderingen vaak aangewezen.

  • - Impact "van en naar" de omgeving van de cliënt - Invloed "van en naar" de Context / Familie / Omgeving. (4)

    Structureel opgelopen traumata hebben zeer geregeld ook al soortgelijke precedenten binnen de (ouderlijke) familie en omgeving van de cliënt. Slachtoffers van structureel opgelopen traumata lopen dus ook hoger risico om de "tekorten" die ze hebben opgelopen tijdens hun vroegere leven door te geven aan hun nabije omgeving (roulerende rekening). 
    De cliënt is zich hier vaak ook niet van bewust. Indien nodig wordt er ook aandacht besteed aan bewustwording en een helpende hand te bieden in het stoppen van deze "roulerende" overdracht binnen de (familie) context. Bijkomend inzicht in "causale" familie context en hoe traumata kunnen doorlopen over generaties heen is zeer belangrijk.